លោកអ្នកសុខសប្បាយជាទេ? ខ្ញុំបាត់មុខពីពិភពគុណព្រោះរវល់ជាប់នៅពិភពចែកហាហា។ លោកអ្នកឆ្ងល់ថា ហើយចុះម៉ាំប្រហុកនិយាយមានន័យថាម៉េចនេះ? គ្មានអ្វីទេលោកអ្នក វាគ្រាន់តែជាពាក្យស្ញើចនឹងសម្ផស្សភាសាជាតិខ្មែរយើង ដែលជាភាសាសំបូរបែបមួយ តែគ្មានអ្នកអើពើបន្តិចសោះ។ មិនថ្វីឡើយ បើគេមិនខ្វល់ ខ្ញុំរក្សាម្នាក់ឯងក៏បានដែរ។
ថ្ងៃនេះសូមលើកយកសៀវភៅមួយក្បាលមកនិយាយ។ បើតាមស្មានលោកអ្នកជាច្រើនបានអាននិងរៀនសូត្រពីសៀវភៅនេះយូរយារមកហើយ មានតែខ្ញុំទេ មកក្រោយគេរហូត។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុុំរីករាយនោះគឺខ្ញុំបានកាន់អាននិងស្វែងយល់ពីសៀវភៅនេះដោយផ្ទាល់។ សៀវភៅនេះចែកជា៤ជំពូកធំៗដូចលោកអ្នកឃើញចំណងជើងស្រាប់ហើយ៤ជំពូកនោះមានអ្វីខ្លះ?តើមានហេតុផលដូចម្តេចបានជាខ្ញុំណែនាំជូនលោកអ្នកនូវសៀវភៅនេះ?
សៀវភៅនេះស្រួលអានហើយខ្លីទៀតលោកអ្នក(អត់មានកាព្យឃ្លីងឃ្លោង ចុងជួនលិចកើតឬក៏ប្រយោគស៊ាំញ៉ាំប្រទាក់រណេងរណោង ២០ប្រយោគមិនទាន់ចប់ទេ) ។អ្នកនិពន្ធគឺលោក Don Miguel Ruiz បានសសេរសៀវភៅនេះដោយប្រើពាក្យសាមញ្ញងាយអានងាយយល់មិនងងុយដេកឡើយតែពាក្យនិងឃ្លាប្រយោគទាំងនោះបែរជាធ្វើឲ្យភ្នែកលោកអ្នកស្រលះហើយខួរក្បាលទៀតសោតដើរក្នុងល្បឿនស្របគ្នា។ ខ្ញុំសូមនិយាយសង្ខេប៤ជំពូកនោះមាន៖
១. Be impeccable with your words ក្នុងជំពូកនេះអ្នកនិពន្ធចង់ឲ្យអ្នកអានយល់ថា ការប្រើប្រាស់ពាក្យសំដីមានឥទ្ធិពលសម្បើមណាស់។ យើងគួរប្រើពាក្យជំរុញលើកទឹកចិត្តនិងស្ថាបនាជាជាងការបន្តុះបង្អាប់។ ខ្ញុំសូមលើកយកឧទាហរណ៍១មកសសេរជូនលោកអ្នកអាន( គ្មានក្នុងសៀវភៅទេ)។ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានមើលរឿងកូរ៉េមួយហើយតួអង្គស្រីនោះស្អាតហើយសំដីល្អទៀត គឺថាមិនទ្រគោះបោះបោកហើយតែងនិយាយលើកទឹកចិត្ត។នាងមានកូនប្រុសម្នាក់ក្នុងបន្ទុក។ នៅក្នុងភូមិជាមួយនោះ មានកុមារម្នាក់ទៀតដែលរៀនថ្នាក់ជាមួយកូនប្រុសតួឯកស្រី តែអ្នកម្តាយរូបនោះមិនមានការប្រើប្រាស់ពាក្យសំដីល្អដូចតួឡើយ(មកដល់នេះលោកអ្នកថា តួរងអ៊ីចឹងហើយដើម្បីរំលេចតួឯក។ យល់ស្រប!)។ ថ្ងៃមួួយ ដោយខឹងម្តាយរអ៊ូរនិងចំអកដាក់ខ្លួនពេក កូនប្រុសតួរងនោះក៏គំហកទៅម្តាយវិញតាមភាពជាក្មេងថាម៉ែមុខមិនស្រស់ស្អាតហើយសំដីមិនពិរោះទៀត ….មើ់លម៉ែគេស្អាតហើយចេះយល់ពីចិត្តកូនគេទៀត។ កូននោះរត់ចេញពីផ្ទះដោយមិននឹកនាអាសូរដល់ចិត្តម្តាយ…។រឿងក៏តទៅតាមហ្នឹងទៅ។
២.Don’t take things personally លោកអ្នកប្រហែលជួបរឿងបែបនេះរាប់មិនអស់។ ការរើសដាក់ខ្លួនវាគ្មានបានចំណេញអ្វីសោះក្រៅតែពីខូចចិត្តនិងសោកសៅ។ មនុស្សភាគច្រើន ដែលយល់ថាអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលគេនិយាយសុទ្ធតែមានទាក់ទងនឹងខ្លួន តាមដែលការពិតទៅគឺគ្មានសោះ។ខ្ញុំសូមឧទាហរណ៍២ មួយជាទស្សនះផ្ទាល់ខ្លួន មួយទៀតជាការសម្រង់ពីរឿងសាមកុក។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តផ្កាណារីកចុះក្រោមទេ ព្រោះវាហាក់ដូចជាលាក់ពួនអ្វីម៉្យាងតែសួរថា តើផ្កាបានរើសយកគំនិតខ្ញុំជាធំទេ? អត់សោះតាហ្មងហើយ! វានៅតែរីកតាមធម្នជាតិរបស់វា ចង់ខ្ញុំឈឺចិត្តកាប់ដើមនោះចោលក៏វានៅតែរីកផ្កាប់ដដែល។ចំណែករឿងសាមកុកដែលមានឃ្លាមួយនិយាយថា”ថ្ងៃនេះអ្នកមើលខ្ញុំខុស ស្អែកខានស្អែកនិងថ្ងៃមុខអ្នកនៅតែមើលខុសដដែល តែខ្ញុំនៅជាខ្ញុំ” លោកអ្នកគិតថាឃ្លានេះមានអ្វីប្រទាក់នឹង ” Don’t take things personally”?
៣. Don’t make assumption មិនដឹងយ៉ាងម៉េច រឿងពូកែស្មាន។ ហើយស្មានតែរឿងអវិជ្ជមានទៀត។ហេតុអ្វី? ចុះរឿងល្អៗជាច្រើនម្តេចមិនចាត់ជាការស្មានដែរ? បើលោកអ្នកមានអ្វីមិនយល់មិនអស់ចិត្តសូមមេត្តាសួរ។សំនួរត្បិតតែហាក់បង្ហាញនូវការមិនដឹងចិត្តប៉ុន្តែវាបញ្ជាក់ចម្លើយពីដៃគូរសន្ទនានិងការផ្តល់ជម្រើសដល់អ្នកឆ្លើយ។ ការសន្មតថាបែបនេះបែបនោះច្រើនតែបានមកវិញនូវទុក្ខទោមនស្សព្រោះវាខុសពីការរំពឹងទុក។ខ្ញុំសុំមិនលើកយកឧទាហរណ៍ឧមាន់ហរណ៍អ្វីទេព្រោះលោកអ្នកនឹងនឹកឃើញរឿងផ្សេងៗច្រើនក្នុងជីវិតពេលលោកអ្នកអានជំពូកនេះ។
៤. Do your best នរណាក៏និយាយបានដែរតែសួរថាធ្វើបានប៉ុណ្ណា? ហើយអ្វីទៅធ្វើឲ្យអស់ពីចិត្តហ្នឹង? ការឈានមកដល់ចំនុចនេះបានលុះណាតែមានសំណុំចំនុច៣ខាងលើ។មិនថាតិចឬច្រើនទេ លោកអ្នកដាច់ខាតត្រូវឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលទាំង៣នោះសិន។ ហេតុអ្វី? ព្រោះវាជាសៀវភៅបែបបណ្តុះនិងបំប្លែងគំនិតដូច្នេះសូមលោកអ្នកអាននិងសិក្សាស្វែងយល់សៀវភៅនេះដោយខ្លួនលោកអ្នកផ្ទាល់។
ខ្ញុំគួរតែបានអានសៀវភៅនេះ១០ឆ្នាំមុន ព្រោះពេលនោះជាពេលដែលខ្ញុំស្ថិតក្នុងវ័យវង្វេងទិស។ សៀវភៅល្អៗច្រើនគគោកដែលយើងភាគច្រើនមិនបានចាប់អារម្មណ៍ លុះវ័យរាងជ្រេបន្តិចទើបនឹកស្តាយតាមក្រោយ។ប៉ុន្តែដំនឹងល្អនោះគឺខ្ញុំបានអានវាហើយបានជម្រាបជូននូវអត្ថប្រយោជន៍មហិមារបស់វាជូនលោកអ្នក៕
